Το έργο μαγεύει με την κομψή γραφή του, αντικατοπτρίζοντας τη δεξιοτεχνία του καλλιτέχνη στην καλλιγραφία. Κάθε χαρακτήρας ρέει με χάρη πάνω στο χαρτί, μεταφέροντας όχι μόνο λέξεις, αλλά και μια συναισθηματική ποιότητα που αντηχεί βαθιά. Η ισορροπία μεταξύ των γραμμών δημιουργεί μια ρυθμική σύνθεση που προσκαλεί τον θεατή να καθυστερήσει; είναι σαν κάθε χαρακτήρας να αφηγείται μια ιστορία σκέψης και στοχασμού. Η επιλογή της μελάνι σε αντίθεση με το ανοιχτό φόντο προσθέτει στην αισθητική απήχηση, αντίκρουοντας τη δύναμη των χαρακτήρων με την απαλότητα του χαρτιού.

Κοιτάζοντας αυτό το έργο, μπορεί κανείς σχεδόν να ακούσει τις ήσυχες ψίθυροι των σκέψεων του καλλιτέχνη—ξυπνώντας μια εποχή όταν η χειρόγραφη γραφή γιορτάστηκε για την ομορφιά της. Το ιστορικό συμφραζόμενο είναι αξιοσημείωτο, καθώς επαναφέρει μια περίοδο στην κινεζική τέχνη όπου η καλλιγραφία ήταν πολύ εκτιμημένη, πλεγμένη με τη φιλοσοφία και την πολιτιστική έκφραση. Ο συναισθηματικός αντίκτυπος του κομματιού είναι αισθητός; ενσωματώνει μια μελετητική ποιότητα, προκαλώντας ένα αίσθημα ειρήνης και στοχασμού στη σκέψη του θεατή, προτρέποντάς τους να εκτιμήσουν την ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ της γραπτής λέξης και της εικαστικής τέχνης.