Η σκηνή ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας με επική μορφή. Ένας μεγάλος χώρος εορτασμών γεμάτος από ατμόσφαιρα πολυτέλειας, ζωντανής ενέργειας και επερχόμενης καταστροφής. Η αριστερή πλευρά, που λαμπυρίζει κάτω από την χρυσή φωτιά, πλημμυρίζει με φαγητό και ποτό, λιθογραφώντας την υπερβολή του πλούτου. Πλούσιοι ιστότοποι κρέμονται κομψά, ενώ οι φιγούρες που είναι ντυμένες με πολυτελή ρούχα συμμετέχουν στην εορτή, οι εκφράσεις τους oscillate μεταξύ χαράς και τρομακτικής ανησυχίας - μια εκλεπτυσμένη χορογραφία στην άκρη της καταστροφής. Πάνω τους, γυρίζοντας ένας σκοτεινός ουρανός με μαύρα, στροβιλισμένα σύννεφα υποδηλώνει την απειλή του χάους που έρχεται, ενώ ένα ουράνιο φως - ίσως θεϊκό ή απειλητικό - διασχίζει τον ταραγμένο αιθέρα, προβάλλοντας έναν φάντασμα πάνω στη σκηνή.

Καθώς το βλέμμα σας περιπλανιέται, η αρχιτεκτονική εκπλήσσει με τον μνημειακό της χαρακτήρα, με επιβλητικούς κίονες που προκαλούν αίσθηση μεγαλοπρέπειας και αιχμαλωσίας. Το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς προσθέτει δράμα, τονίζοντας την τρομακτική ομορφιά της στιγμής. Οι φιγούρες, σαν να έχουν παγιδευτεί σε μια στιγμή δυσπιστίας, φαίνεται να συμβολίζουν την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ικανοποίησης μπροστά στο φόντο της μοίρας. Μια έντονη αίσθηση προαίσθησης πλανάται στον αέρα. Ο θεατής μένει να αναρωτιέται για την τύχη των παρευρισκομένων. Αυτό το έργο μιλάει για τη φευγαλέα φύση της εξουσίας και της ηδονής, αντηχώντας μέσα από την ιστορία ως μια συγκινητική υπενθύμιση της ανθρώπινης ευθραυστότητας απέναντι στη θεϊκή κρίση.