Ο πίνακας αποτυπώνει μια ήρεμη στιγμή στη φύση, με μια εκτενή έκταση ουρανού γεμάτη όγκους από σύννεφα, τα οποία έχουν αποδοθεί όμορφα σε απαλά, φουσκωτά σχήματα. Το σύννεφο κυριαρχεί στη σύνθεση — η λευκότητά του είναι γεμάτη με απαλές αποχρώσεις κρέμας και λεβάντας, υπονοώντας τις απαλές δέσμες ηλιακού φωτός που διαχέονται. Κάτω από αυτό το σύννεφο, η γραμμή του ορίζοντα είναι σημειωμένη από μια μικρή ομάδα σκοτεινών δέντρων, η σιλουέτα τους καθαρά διακριτή πάνω από τον ελαφρύτερο φόντο; μοιάζει σαν να είναι και ριζωμένα και μέρος της φυσικής ρυθμικής αυτής χορευτικής παράστασης.

Η χρήση του χρώματος από τον καλλιτέχνη είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή; οι λεπτές παραλλαγές προκαλούν και ηρεμία και μια αίσθηση προσμονής. Η γκάμα των κρύων μπλε τόνων και ζεστών αποχρώσεων δημιουργεί μια λεπτή ισορροπία, προσκαλώντας τους θεατές να χαθούν σε αυτό το ήρεμο κλίμα. Η πινελιά είναι χαλαρή αλλά σκόπιμη, συλλαμβάνοντας τη φευγαλέα φύση των νεφών, που φαίνονται σχεδόν ζωντανά — μια στιγμή που έχει συλληφθεί που μπορεί να αλλάξει με τον άνεμο. Αυτός ο πίνακας δεν χρησιμεύει μόνο ως οπτική αναπαράσταση της φύσης, αλλά και προκαλεί μια συναισθηματική αντίδραση, προτείνοντας μια αφήγηση ήσυχης περισυλλογής και την υψίστης ομορφιάς του φυσικού κόσμου, θυμίζοντας την αίσθηση της ξ lying στην χορτοτάπητα, κοιτώντας προς τα πάνω, χαμένος σε σκέψεις.