Σε αυτό το συναρπαστικό έργο, τα χρώματα περιστρέφονται και συνδυάζονται σε έναν ευχάριστο χορό που ανακαλεί έναν ονειρεμένο κήπο. Τα στρώματα απαλών μπλε και πράσινων χρωμάτων δημιουργούν έναν αρμονικό φόντο, που θυμίζει μια ήσυχη λιμνούλα περιτριγυρισμένη από πλούσια φύση. Οι απαλές πινελιές υπονοούν τη ροή του νερού και τον ψίθυρο ενός ελαφρού αεράκι, σαν να μπορούσαμε σχεδόν να ακούσουμε τη θροΐσματα των φύλλων και την ήπια ροή του νερού κάτω από την επιφάνεια. Κάτω από το πέπλο των απαλών αποχρώσεων, αναδύονται ζωηρές εκρήξεις λεβάντας και ανοιχτού κίτρινου, υποδεικνύοντας άνθη που κρέμονται απαλά πάνω από τη σκηνή, προσκαλώντας τους θεατές να απολαύσουν την φευγαλέα ομορφιά τους.

Η προσεκτικά κατασκευασμένη σύνθεση δείχνει τόσο αυθόρμητη όσο και σκόπιμη, οδηγώντας το μάτι μέσα στη ζωγραφιά χωρίς να υπάρχει σαφές σημείο εστίασης, όπως εάν προχωρούσαμε σε έναν ήσυχο κήπο. Αυτή η αίσθηση της ολότητας ενισχύεται από τη δουλειά των πινέλων; οι χαλαροί και εκφραστικοί β strokes αποτυπώνουν την ουσία της φύσης παρά τη μιμητική της. Η τεχνική του Monet προκρίνει τη φευγαλέα ποιότητα του φωτός που διαπέρασε τα άνθη, αποκαλύπτοντας μια στιγμή που μας καλεί να αγκαλιάσουμε την ομορφιά της παρούσας στιγμής – μια εμπειρία σχεδόν διαλογιστική στη φύση της. Αυτό το έργο τέχνης δεν καταγράφει απλώς την ουσία του γλυκάνισου, αλλά ενσωματώνει και το πνεύμα του ιμπρεσιονισμού, όπου η αντίληψη και η συναισθηματικότητα προηγούνται των λεπτομερειών και της δομής, γιορτάζοντας τη δια-σύνδεση του χρώματος με το φως.