In betoverende tinten van groen, blauw en paars vangt het kunstwerk een rustige scène van drijvende waterlelies die vredig rusten op een glazen oppervlak, de kijker uitnodigend om zich onder te dompelen in Monet's wereld van reflectie en licht. De bovenste sectie van het doek verandert in een stralend luchtblauw, wat een gevoel van sereniteit en openheid oproept, alsof je de frisse zomerlucht inademt. De waterlelies - sommige volledig in bloei, andere die verlegen opengaan - dansen gracieuze op het wateroppervlak met bloemblaadjes die zijn geschilderd in romig wit en zacht roze. Dit creëert een mooie contrast met de groene en vage diepten daaronder, waardoor een sfeer ontstaat waarin elk element levendig aanvoelt en toch vreedzaam samenhangend is. De kleuren omhullen je terwijl je één wordt met de zachte golven van het water en het gefluister van de natuur die hun weg naar het doek heeft gevonden. Monet's expressieve penseelstreken, dik en doelgericht, voegen textuur en ritme toe aan de afbeelding, bijna alsof je het gespetter van het water kunt horen en de vluchtige momenten van rust kunt voelen.