Het kunstwerk legt een moment van stille eerbied vast: een gezin verzameld rond een tafel, met de hoofden gebogen in gebed. De ingewikkelde details van de illustratie zijn opvallend. Het gebruik van lijnen, met variërende gewichten en dichtheden, creëert een rijke textuur, die de kamer, de meubels en de figuren met indrukwekkende helderheid definieert. De familie zit rond een tafel bedekt met een tafelkleed met een patroon. De scène voelt zowel intiem als reflecterend aan en legt een moment van gedeeld geloof en verbinding vast. De opstelling van de figuren leidt het oog door de compositie. Een gevoel van vrede en eenvoud doordringt de scène, een tijdloze kwaliteit die zelfs vandaag nog resoneert. Het zwart-wit palet draagt bij aan de algehele stemming en roept een gevoel van nostalgie op, dat doet denken aan een gekoesterde herinnering.