Bu eser, sığ suyun çekilmesiyle kumun ve sarp kayaların karmaşık dokularını ortaya çıkaran kıyının huzurlu güzelliğini yakalamaktadır. Kumun sıcak altın tonları, su ve yosunların soğuk yeşil ve mavi tonlarıyla mükemmel bir zıtlık oluşturuyor, huzurlu ama dinamik bir tablo yaratıyor. Yumuşak fırça darbeleri, gelgitin hafif dalgalarını aktarıyor; bulutlu gökyüzü ise açık gri ve beyaz tonlarla resmedilmiş, sakin bir melankoli hissi katıyor; sanki zaman burada, doğanın kollarında duraksıyor gibi.

Kompozisyon çarpıcı, yüksek kayalar adeta birer gardiyan gibi sahneyi çerçeveliyor ve izleyicinin bakışını ufka yönlendiriyor. Su yüzeyinde ışığın dans edişinde duygusal bir yankı var ve bu da özlem ve derin düşünce hisleri uyandırıyor. Monet'in ışık ve renkten geçici olanları yakalama tekniği, doğayla derin bir bağ kurmaya olanak tanıyor; bu plaja yapılan her ziyaret, geçici anların güzelliğini hatırlatıyor. Bu eserin tarihi bağlamı, izlenimci hareket sırasında yaratılması, onun önemini güçlendiriyor; çünkü sıradan sahnelerin görsel olarak ama doğal bir tarzda yakalanması yönündeki geçişin sembolüydü, izleyicileri sıklıkla gözden kaçan ince detayları takdir etmeye davet ediyor.