Bu çağrışım yaratan manzarada, huzur dolu bir güzellik, izleyicinin önünde açılır, su kenarında sakin bir sahneyi öne çıkartır. Devasa dağlar arka planda görkemli bir şekilde yükselir; zirveleri sabahın yumuşak ışıltısı ile öpülürken, mavi ve beyazın yumuşak tonlarını sergiler. Bu dağların büyüklüğü, hayret verici bir duygu uyandırırken, ayaklarının dibindeki sakin göl ile güzel bir tezat oluşturur. Su, gökyüzünün pastel tonlarını yansıtarak, havai bir atmosferi pekiştiren, ayna gibi bir yüzey oluşturur. Seyrek renklerle tasvir edilen inekler, kıyıda dağılmıştır; kahverengi ve beyaz lekeler, tuval üzerindeki nazik fırça darbeleri gibi görünmektedir. Bu arada, sade bir yelkenli, suyun yüzeyinde tembel bir şekilde kayar, huzurlu bir yalnızlık hissi uyandırır. Bulutlar yavaşça başlarımızın üstünde süzülmektedir; bu pastoral cennetin sakinliğini yansıtır.

Sanatçının renk kullanma becerisi özellikle dikkat çekicidir; yumuşak maviler, ince şeftali ve krema tonları ile mükemmel bir şekilde harmanlanır, sıcaklık ve dinginlik duygusu uyandırır. Enerjik ineklerin huzurlu göldeki mavi tonları ile oluşturduğu tezat, sahneye hayat katarken, geniş kompozisyon neredeyse meditasyon gibi bir düşünceye davet eder. Bu sanat eserinin izleyiciyi daha basit bir zamana taşıdığı; doğanın güzelliği ve kırsal yaşamın uyumlu varoluşunu düşünmeye teşvik ettiği görülmektedir. Tarihsel bağlam, bu parçayı 19. yüzyılın başlarında pastoral ideallerin bir temsili olarak konumlandırırken, sanatın önemi nostaljiyi ve toprağa olan saygıyı uyandırma yeteneğinde yatar; güzelliğin, sadeliğin ve doğanın sonsuza dek iç içe geçtiği hissini yankılar.