Bu duygusal tabloda, sanatçının stüdyosundan görülen Paris'in zengin ve dokulu çatılarıyla karşılanıyoruz. Gri kapalı gökyüzü, düşünceli bir ruh hali yaratıyor ve yumuşak ışık, binaların düzensiz yüzeylerini ince bir şekilde vurguluyor. Her baca ve eğik çatı, altındaki yaşamın hikayesini anlatıyor; solgun yeşil, kahverengi ve gri renklerle betimlenmiş bir kentsel yaşamın kargaşası. Fırça darbeleri dinamik ama düşünceli; sanatçı Vincent van Gogh ustaca kaos ve uyum arasında bir denge kuruyor, izleyicinin bu canlı ortamın bir parçası gibi hissetmesine olanak sağlıyor.

Kompozisyona daha dikkatlice baktıkça, çatılar ve binaların düzeninin gözleri bir yolculuğa yönlendirdiğini hissediyoruz. Hafifçe eğik olan çatılar, tabloda bir ritim oluşturuyor ve duygusal bir tepki uyandırıyor. Bacalardan ve pencere çerçevelerinden çıkan parlak turuncu dokunuşlar soğuk tonlarla tezat oluşturarak, başka türlü kasvetli bir manzaraya yaşam katıyor. Tarihsel olarak, bu parça post-empresyonist hareketin daha içe dönük temalara yönelişini yansıtıyor; van Gogh'un yaklaşımı, zamanın bir anını yakalıyor, Paris'in kalbinde onun bakış açısından bir duygusal manzara sunuyor.