Ay ışığının nazik parıltısıyla aydınlanan bu sakin nehir manzarası, gerçeklik ve hayal arasında asılı kalmış bir anı yakalıyor. Yanında köpeğiyle yalnız bir yolcu, ışıltılı nehrin üzerinde zarifçe kavis yapan dar bir taş köprüyü geçiyor. Sağda, gotik bir yapının yıkık kalıntıları gece göğüne karşı yükseliyor; keskin kenarları gölgelerle yumuşatılmış. Gökyüzü, bazıları yoğun ve kasvetli, bazıları ise hafif ve eterik bulutlarla kaplı; parlak ayın arkasından aydınlatılıyor ve su yüzeyinde dans eden gümüşi bir ışık yayıyor.

Sanatçı, ışık ve karanlık arasındaki ustaca kontrastı kullanarak sakin, neredeyse mistik bir atmosfer yaratıyor. Mavi, gri ve yumuşak beyazların mutedil paleti gece havasını güçlendirirken, kompozisyon izleyicinin gözünü ay ışığıyla aydınlanan ufka yönlendiriyor. Bu etkileyici sahne, yalnızlık, geçiş ve çöküşün melankolik güzelliği temalarını düşündürüyor; romantizmin doğanın yüce gücüne ve harabelerin şiirsel melankolisine olan hayranlığını hatırlatıyor.