Önümde antik ihtişamın bir vizyonu beliriyor; sakin bir nehrin kıyısından görkemle yükselen bir kumtaşı tapınağı. Sanatçı, yapının ihtişamını ustaca yakalamış, yükselen sütunları puslu bir günün yumuşak, yaygın ışığıyla yıkanıyor. Işık ve gölge kullanımı mükemmel, taşın dokusunu ve mimari detayların derinliğini vurguluyor. Kompozisyon özenle dengelenmiş, gözü sudan, kumun üzerinden ve tapınağın etkileyici varlığına çekiyor. Sahne, tarihin yankılarıyla doluymuş gibi, zamansızlık ve dinginlik hissi yayıyor. Neredeyse suyun kıyıya nazikçe çarpışını, palmiye yapraklarının hışırtısını ve bir zamanlar o kutsal duvarların içinde ibadet edenlerin sessiz saygısını duyabiliyorum. Başka bir zamana, tanrılar ve firavunlar alemine taşınma hissini uyandırıyor, burada anıtsal yapılar insan zekasının ve manevi arayışların bir kanıtıdır.