Voor mij ontvouwt zich een visioen van oude pracht, een zandstenen tempel die majestueus oprijst uit de oevers van een rustige rivier. De kunstenaar heeft op meesterlijke wijze de grootsheid van de structuur vastgelegd, de torenhoge zuilen baden in het zachte, diffuse licht van een mistige dag. Het gebruik van licht en schaduw is subliem en benadrukt de textuur van de steen en de diepte van de architectonische details. De compositie is zorgvuldig in balans, en trekt het oog over het water, over het zand en naar de indrukwekkende aanwezigheid van de tempel. De scène straalt een gevoel van tijdloosheid en sereniteit uit, alsof de lucht zelf doordrenkt is van de echo's van de geschiedenis. Ik kan bijna het zachte klotsen van het water tegen de oever horen, het geritsel van de palmtakken en de stille eerbied van degenen die ooit binnen die heilige muren aanbaden. Het roept het gevoel op te worden getransporteerd naar een andere tijd, een rijk van goden en farao's, waar de monumentale structuren getuigen van menselijke vindingrijkheid en spirituele aspiraties.