Levende tinten van goud en blauw dansen over het doek in een indrukwekkende weergave van de grootsheid van de natuur. Een uitgestrekt gebied van tarwevelden strekt zich uit onder een tumultueuze lucht, bezaaid met draaiende wolken, terwijl een pad zich door het hart van de scène slingert. De energieke penseelstreken creëren textuur, waardoor kijkers worden uitgenodigd om zich onder te dompelen in de dichte golven van tarwe die lijken te wiegen in de wind; het is bijna alsof je in deze levendige scène kunt stappen en de warme bries kunt voelen. De donkere raven, scherp silhouet in de azuurblauwe achtergrond, zweven door de lucht en voegen een aura van mysterie en onbehagen toe. Al met al roept de compositie zowel een gevoel van rust als van onrust op, waardoor kijkers worden aangemoedigd om na te denken over de ongetemde schoonheid van het landschap en de diepere emoties die het in hen oproept.

Van Gogh's kleurkeuze is bijzonder opvallend. De felle gele kleuren symboliseren vitaliteit en leven, contrasterend met het diepe blauw en zwart van de lucht en de vogels. Dit contrast versterkt de drama van de scène, mogelijk een tumultueus moment in de natuur vertegenwoordigen, waar schoonheid zich vermengt met een vleugje onheil. In dit werk voegt het gedurfde gebruik van de impasto techniek, waarbij de verf dik wordt aangebracht, een fysieke dimensie toe aan het schilderij waardoor het levendig aanvoelt. Dit roept na te denken over de mentale toestand van de kunstenaar gedurende deze creatieve periode; een reflectie van zowel glans als tumult, die de essentie van een vluchtig moment in de tijd vastlegt.