Dit kunstwerk nodigt de kijkers uit in een levendige maar complexe omgeving, die de drukte van een haven scène vastlegt. Op de voorgrond domineert een gedurfde, gestileerde boot; zijn vreemde, overdreven vormen benadrukken de unieke aanpak van de kunstenaar ten opzichte van realisme. De levendige oranje kleur van de reddingsboeien van de boot contrasteert prachtig met de zachte groene en blauwe tinten van het water, waardoor een harmonieuze maar levendige kleurenpalet ontstaat. Munchs penseelstreken zijn levendig en energiek, en geven een gevoel van beweging en energie aan de hele compositie. De verre heuvels, geschilderd in zachte paarse en blauwe tinten, vormen een achtergrond die diepte en rust toevoegt aan de levendige voorgrond. De harmonieuze mengeling van kleuren wekt een gevoel van nostalgie op—misschien een verlangen naar eenvoudigere tijden of de opwinding van het avontuur dat de haven belooft.

Als kunstliefhebber kan men niet anders dan zich aangetrokken voelen tot deze wereld—ervoor te zorgen dat men de geluiden van golven die tegen boten slaan en de verre kreten van zeelieden die zich voorbereiden op hun reizen, met wapperende vlaggen in de wind, zich kunnen voorstellen. Dit werk is een bewijs van Munch's vermogen om niet alleen een fysieke ruimte vast te leggen, maar ook een emotionele ervaring. De historische context van de tijd—Europa na de Eerste Wereldoorlog—voegt een andere laag toe, die een ontwaken van hoop en mogelijkheden aangeeft, in zowel de kunstwereld als daarbuiten. In dit stuk overstijgt Munch slechts representatie en creëert een emotionele landschap dat diep resoneert met de kijker.