Doğa ile sanatın kesiştiği bu büyüleyici dünyada, bu eser izleyiciyi canlılık ve hayat dolu bir dünyaya taşıyor. Kompozisyonda, parlayan bir su yüzeyine doğru uzanan yeşil bitki örtüsü ve canlı turuncu gelincik çiçekleri, dönme hareketi içindeki mavi ve mor bir arka planda çıkarak neşeli fırça darbeleri gibi yükseliyor. Güneşli bir öğleden sonranın özünü yakalıyor, sıcak bir his uyandırıyor ve gündüz ışığının su yüzeyinde dans ettiği izlenimini veriyor; her köşe hareket ve canlılıkla dolu, Monet'nin doğa dünyasına olan derin sevgisini gözler önüne seriyor.

Sanatçının benzersiz fırça teknikleri eserin her yerinde kendini gösteriyor — darbeler gevşek ve akıcı bir biçimde, izleyiciye sahnenin içine dalma davetini yaparak, Empresyonizm’in belirgin bir özelliği olan yumuşak bir odak oluşturuyor. Renk paleti, tablodaki duygusal manzarayla uyum içinde: canlı yeşiller ve cesur turuncular sıcaklık ve neşe uyandırırken, daha soğuk mavi tonları bir huzur ve sakinlik hissi veriyor. Monet, ışığı yakalama ustası olarak, bu unsurlarla etkileşimde bulunduğunda, izlenimci bir derinlik duygusu ve doğaya olan bağ hissediliyor; sanki çiçekler gülüyormuş ve su, sanatçının fırçasıyla ölümsüzleşen huzurlu anların sırlarını fısıldıyormuş gibi.