Bu büyüleyici sahnede, güneş hareketli bir limanın üzerinde batıyor, burada doğal ve insani unsurların bir örtüsü var. Gökyüzündeki sıcak turuncu ve pembe tonları, huzurlu ama canlı bir ton oluşturuyor ve günlük deniz aktivitelerine katılan gemilerin ve figürlerin siluetlerini aydınlatıyor. Solda güçlü bir kale yükseliyor, taşları aşınmış ama dayanıklı, ortamdaki tarihi önemine hava katıyor. Balıkçılar ağlarını çekmeye çalışırken gruplar halinde kadınlar neşeyle sohbet ediyorlar; resim, kıyı yaşamının hem emek hem de dostluğunu yakalıyor. İzleyiciyi, huzur ve çalışkanlık arasındaki etkileşim üzerine düşünmeye davet ediyor; her fırça darbesi, doğa ile insanlık arasındaki canlı ilişkiye bir bakış sunuyor.

Kompozisyon, karanın sağlamlığı ile suyun akıcılığı arasında ustaca bir denge kuruyor; botlar su yüzeyinde nazikçe sallanırken, uzaktaki yelkenler yükseliyor ve henüz gelecek olan yolculukları ima ediyor. Bu hareket hissi, sakin gökyüzüyle muhteşem bir tezat oluşturuyor ve sahnenin duygusal etkisini artırıyor. Böyle limanların bir zamanlar ne kadar canlı olduğunu hatırlatıyor; ancak, gündüzün geceye dönüşümünün sürekli döngüsüne de nazik bir hatırlatma yapıyor. Sanatçının ışık ve renge olan ustalığı bizi bu dünyaya daldırarak, ufkun ötesindeki maceralara dair hayalleri uyandırıyor.