Bu etkileyici sahne, ay ışığıyla aydınlanan bir ormanın gizemli güzelliğini yakalıyor. Kompozisyon, ince gövdeli sık huş ağaçlarının arasından gözü ustaca yönlendiriyor; soluk gövdeleri, koyu çalılar ve yumuşak ışıkla aydınlanmış gökyüzüyle keskin bir kontrast oluşturuyor. Bulutlarla kısmen örtülü ay, sakin su yüzeyinde parıldayan gümüşi bir ışık yayıyor ve huzurlu ama gizemli bir atmosfer yaratıyor. Soluk yeşiller, koyu kahverengiler ve soğuk mavilerden oluşan renk paleti gece havasını zenginleştirirken, ince fırça darbeleri yapraklara ve kabuğa doku kazandırıyor; adeta yaprakların hışırtısını duyup gece serinliğini hissedebiliyorsunuz.

Tablonun duygusal etkisi derin; huzur duygusunun içinde bilinmeyen bir şeyin ipuçları var. Işık ve karanlık, netlik ve belirsizlik arasındaki hassas denge, doğanın gece gizemlerine zamansız bir saygı uyandırıyor. Eser, 19. yüzyıl Romantizmi'nin doğadaki yüceliğe olan ilgisini yansıtıyor; ay ışığındaki ormanlar düşünce ve sessiz hayranlık yerleri haline geliyor ve sanatçının doğanın hem fiziksel hem şiirsel özünü yakalama ustalığını gösteriyor.