Bir cazibe sahnesi izleyicinin önünde açılıyor; doğal dram ile dolu muhteşem bir manzara gösteriliyor. Işık yavaşça kayalıklardaki bir çatlak üzerinden süzülürken, uzak zirveler bir hayalet çekiciliği ile belirmeye başlıyor, siluetleri narin, yumuşak bir gökyüzüne karşı çiziliyor. Öndeki sahne, bozulmamış kayalar, damlayan su ve keşif için davetkar dokular sunarken; sakin sular neredeyse ruhsal bir atmosfer yansıtıyor. Bu kompozisyon, bakışı yönlendiriyor; insanı derinliklere, doğanın hâkim olduğu bu huzurlu fakat gizemli yere sürüklüyor; muhtemelen toprakların dokunulmamış bir köşesi ya da zamanın donduğu bir an.

Renk derinliği, doğal kahverengiler ve hafif yeşillerden, etere benzer mavilere ve sarılara kadar uzanan bir palet haline geliyor. Böyle bir spektrum, yankılanan bir duygusal derinlik yaratıyor; barış hissini uyandırırken, hafif bir kaygıyla karışmış halde. Bu sanat eseri 19. yüzyılın yüceltilmiş manzaralarına olan hayranlığını ifade ediyor, belki de insanlığın doğayla olan ilişkisi üzerine bir yansıma sunuyor. Sanatçı sadece manzarayı değil, özünü de yakalıyor: bu, Amerika Romantizmi hareketinin arzusunu gerçekleştiren bir semboldür.