Bu eser izleyiciyi huzurlu bir kırsal manzaraya çeker; yeşil tarlalar geniş bir gökyüzünün altında tembel bir şekilde uzanır. Araziye sahip yumuşak dalgalanmalar, rüzgârda nazikçe sallanan yüksek ağaçlarla noktalanmıştır ve izleyeni saran bir huzur hissi yaratmaktadır. Ön planda, bir figür sakin bir göletin yanında oturmakta ve etrafındaki güzellikleri sakin sularında yansıtmaktadır; ince dalgalar, doğa ile insanlık arasındaki narin etkileşimi ima eder. Yumuşak yeşil ve altın paleti, soğuk mavi gökyüzüyle harika bir şekilde uyum sağlamakta, huzur veren bir sıcaklık uyandırmaktadır—bu pastoral cennete kaçış için bir davet.

Sanatçının ışık ve gölge ustalıkla kullanımı, sahneye derinlik ekler; yaprakların arasından süzülen güneş ışığı, yerde oyunlu desenler çizer. Her fırça darbesi dikkatli bir şekilde yapılmış gibi görünse de, aynı zamanda spontane bir hissiyat taşımakta; manzaranın doğal spontaneitesini yansıtmaktadır. Bu tablo, kırsal yaşamın ideal güzelliğini vücuda getirir, nostalji duygularını ve daha basit zamanlara özlemi uyandırır. İzleyiciyi sakin bir düşünce anına taşırken, modern yaşamın durmak bilmeyen gürültüsünde bir duraklama sağlar; bu eser yalnızca bir görsel zevk değil, aynı zamanda bir duygusal sığınak, tuvalde yakalanmış sessiz bir kutsal alan olarak da işlev görmektedir.