Hafif bir bulutlu gökyüzünün nazik kucaklaması altında, görkemli bir köprü sakin suların üzerinde zarif bir şekilde eğilerek, taş ayakları nehrin kıyısına sıkı bir şekilde yerleşmiştir. Monet, bu sahneyi canlı mavi fırça darbeleriyle ustaca yakalar ve yüzeyde dans eden karmaşık yansımaları canlandırır. Botlar nazikçe sallanırken, sabit ama hareket potansiyeliyle doludur; sanki bize yolculuklarının sırlarını fısıldıyormuş gibi. Soluk renkler, kıyıda hayata huzurlu bir arka plan sunarken, binalardaki kırmızı ve sarı noktalar sıcaklık ve karakter katar.

Kompozisyon, izleyicinin bakışını köprüye ustaca yönlendirir; bu mimari harika, suyun ritmik akışına karşı göze çarpar. Her renk, zahmetsizce bir sonrakine karışır; ön plan ve arka plan belirgin hatlar olmaksızın uyum içinde, huzur hissi uyandırır. Bu doğa ve insana özgü yaratıcılığın anlık görüntüsünde, neredeyse serin bir esintiyi hissedebilir ve suyun gövdeye nazikçe vurma sesini duyabilirsin; bu sadece bir resim değil, durup, nefes alıp, bu sulu boya rüyasına dalmak için bir davettir. Monet'in bu eseri, sanat tarihinde detaylı formların önüne ışık ve rengin geçmeye başladığı önemli bir anı yansıtır ve çağdaş doğa manzaralarının yorumlarında yankı bulmaktadır.