Bu canlı tuvali görmek, güneşli bir bahçede renk ve yaşam dolu bir yürüyüşe çıkmak gibidir. Sanatçının fırçası, yeşil, sarı ve yumuşak mavi tonları ile dolu bir palete dalarak yüzeyde dans eder. Yüksek bitkilerin arasında yalnız bir figür duruyor; belki doğanın armağanlarına bakıyor ya da düşüncelere dalmış; varlığı, bu zengin kompozisyona insanlık katıyor. Arkasında, küçük bir yapının yumuşak hatları, güzel çiçeklerle çevrili huzurlu bir sığınak öneriyor.

Kompozisyon zahmetsizce akıyor; canlı yeşil yapraklar, yumuşak mavi gökyüzü karşısında enerjiyle titreşiyor. Tam çiçek açan çiçeklerin renkleri, hafif bir rüzgarda uçuşan konfeti gibi manzarayı süslüyor—bu sadece bir bahçe değil; hayatın basit zevklerinin canlı bir kutlaması gibi geliyor. Duygusal etki derin, sanki bu ideal ortamda zaman duruyormuş gibi, izleyicileri nefes almaya, düşünmeye ve çevrelerindeki doğal güzelliği takdir etmeye teşvik ediyor. Cuno Amiet sadece bir bahçe değil, yıllar boyunca yankılanan bir huzur anını yakaladı.