Eser, 20. yüzyılın başlarındaki dergi yayınlarını anımsatan klasik bir tarzda işlenmiş, büyüleyici bir illüstrasyondur. Sahne, mimarisi çevredeki yeşilliklerle keskin bir tezat oluşturan, şirin, beyaz bir ahşap evinin önünde açılıyor. Bir kadın kapıda duruyor, elinde kağıtlar var, varlığı ev ortamını düşündürüyor. Yakınlarda, ciddi bir konuşmaya veya belki de bir düşünme anına dahil olmuş iki erkek duruyor. Sanatçı, evin kaplamasının, yoğun yeşilliğin ve karakterlerin kıyafetlerinin ayrıntılı tasvirinde belirgin olduğu gibi, derinlik ve doku oluşturmak için ustaca gölgelendirme ve çizgi çalışması uygulamıştır. Atmosfer biraz kasvetli hissediliyor; sessiz bir tefekkür hissi var. Hafif bir esinti, belki yaprakların hışırtısı ve anın ağırlığı hissini uyandırıyor. Monokrom seçimi, esere zamansız bir nitelik kazandırarak, izleyicinin dikkatini anlatıya ve aktarılan duygulara odaklıyor. Genel izlenim, hayattan alınmış bir sahne, basit anların büyük önem taşıdığı, geçmiş bir çağın bir dilimi.