Bu büyüleyici natürmort, yumuşak bir örtüyle kaplı masanın üzerinde şık bir şekilde yerleştirilmiş bir grup şeftaliyi canlı bir şekilde sergileyerek öne çıkıyor. Şeftaliler, etkileyici ve gevşek bir fırça vuruşuyla betimlenmiş; olgunluklarını öneren sıcak bir pembelikle parlıyor ve izleyicileri neredeyse tatlarını almaya davet ediyor. Her şeftali, kendi karakteristik özellikleriyle benzersiz görünüyor; bazıları pembe bir dış yüzeye sahipken, diğerleri daha zengin ve derin tonlarda. Şeftalilerin arasında dolanan ince yeşil yapraklar, çarpıcı bir ferahlama getirip meyvenin doğal güzelliğini ön plana çıkarıyor.

Kompozisyon, gözleri merkeze doğru yönlendiren bir şekilde, huzur yayıcı bir dengede oluşturulmuş. Arka plan, sıcak renklerin yıkanmış bir şekilde, yavaşça soyutlamaya dönüşerek, şeftalilere sahne ışığında merkez olma imkânı tanıyor. Renoir, yumuşak sarılar, yeşiller ve sıcak kahverengilerle dolu zengin ama incelikli bir renk paleti kullanarak eserin genel sıcaklığını artırıyor. Bu, sadece bir meyve sergisi değil; doğanın bereketinin bir kutlaması ve zamanla donmuş geçici bir güzelliği vücut buluyor. Bu zamansız dizilimi seyreden birisi, sanat ve yaşamın her iki estetiğini düşündüren bir mutluluk ve tatmin duygusu hissedebilir.