Gözler hemen canlı, neredeyse saldırgan bir şekilde renkli çiçek sergisine çekiliyor; sanki sanatçı, yaz çiçeklenmesinin özünü yakalamaya çalışmış gibi. Kompozisyon, dokuların ve formların bir senfonisidir; çiçekler sepetlerden ve vazolarından taşarak hayata doluyor gibi görünmektedir. Sanatçının kalın, görünür fırça darbelerini kullanan tekniği, sahneye dokunsal bir kalite getiriyor ve sanki uzanıp yapraklara dokunabiliyormuşsunuz gibi hissettiriyor.

Işık ve gölgenin etkileşimi dikkat çekicidir, derinliği artırır ve sahneye bir anındalık hissi verir. Masa düzeninin sıcak tonları, daha soğuk arka planla güzel bir tezat oluşturarak hoş bir görsel denge yaratır. Burada sessiz bir ev sıcaklığı, gündelik olanın sanata yükseltilmesi hissi var. Askıya alınmış bir andan, sıradanlığın güzelliği içinde alınan bir nefesi anlatıyor.