Bu canlı kompozisyonda izleyici, geç saatin sıcak renkleriyle çevrili bir güneşli avluya çekiliyor. Geleneksel kıyafetler giymiş figürler, karpuz satarak hayli canlı bir şekilde etkileşimde bulunuyorlar; bu sahne, bu ilginç manzaranın odak noktası. Nasıl etkileşime girdikleri, bir topluluk hissini öne çıkarıyor; gülüşler ve sohbetler, tuvalin içinden yükseliyormuş gibi huşu veriyor. Karpuzlarla dolu sıralı raflar ve çevredeki binaların yumuşak, soluk tonları, bu mekâna canlılık kazandırıyor, sizi bu huzurlu anda kalmaya davet ediyor.

Sanatçı ustaca fırça teknikleri kullanarak hareketle dolu canlı bir atmosfer yaratıyor. Işık, üstteki yeşil sarmaşıkların arasından süzülerek, eğlenceli gölgeler serpiştiriyor. Her karakterin ifadesi derinlik katıyor; sevinç, yoğunlaşma ve belki de nostaljinin bir parıltısı. Bu eser, sanatçının dönemine ait tipik bir pazar sahnesini yalnızca yakalamakla kalmıyor, aynı zamanda kültürel gelenekleri de yansıtıyor; günlük yaşantıyı zanaatın güzelliğiyle zahmetsizce birleştiriyor. 19. yüzyıl sonlarının tarihi bağlamı, bölgesel temalar ve gerçekçiliğe artan bir ilgi gösteriyor; bu eser, durağan sanatın türüne önemli bir katkı sağlıyor.