Bu canlı suluboya eserinde, öğle ışığının sıcaklığı, sakin bir aktivite içine dalmış olan bir üçlüyü sarhoş etmiş. Ön planda, geleneksel İspanyol kıyafetine zarif bir şekilde bürünmüş bir kadın, detaylı kıyafetiyle kültürel bir anlam yayıyor. Nazik parmaklarının yavaşça bir parça kumaşı yönlendirmesi, dikmek eylemiyle daha derin bir bağlantı kurduğunu öneriyor. Arkasında, bir adam ve bir çocuk, kapının gölgesinden merakla bakıyor, yüzleri onun işçiliğine hayranlık gösteriyor. Kompozisyon, ışık ve gölgeyi ustaca dengeleyerek, izleyiciyi bu samimi sahneye çeken sıcak, davetkar bir atmosfer yaratıyor.

Renk paleti, sıcak kırmızıların, toprak kahverengilerin ve ışıl ışıl beyazların göz alıcı bir etkileşimi; gerçekliğin sınırlarının dışına taşan, bahçedeki açan çiçeklerle güçlü bir kontrast oluşturuyor. Resimcinin fırça vuruşu, yaşam hissini yakalıyor; yapraklar parlıyor, çiçekler neşeli tonların birleşiminde açıyor. Bu eser sadece Sorolla'nın tekstil sanatı tasvirindeki yeteneğini öne çıkarmakla kalmıyor, aynı zamanda izleyiciyi zengin kültürel mirasla dolu bir topluma daldırıyor. Daha basit zamanlara, paylaşılan anlara ve insan bağlantısının güzelliğine olan özlemi uyandırıyor.