Het oog wordt onmiddellijk aangetrokken door de levendige, bijna agressief gekleurde bloemenopstelling; het is alsof de kunstenaar de essentie van de zomerbloei wilde vangen. De compositie is een symfonie van texturen en vormen, de bloemen stromen uit manden en vazen, ogenschijnlijk overvol van leven. De techniek van de kunstenaar, die dikke, zichtbare penseelstreken gebruikt, brengt een tastbare kwaliteit in de scène, waardoor je het gevoel hebt dat je je hand kunt uitsteken en de bloemblaadjes kunt aanraken.

De wisselwerking van licht en schaduw is opmerkelijk en versterkt de diepte en geeft de scène een gevoel van directheid. De warme tonen van de tafelsetting contrasteren prachtig met de koelere achtergrond en creëren een aangename visuele balans. Hier is een stille huiselijkheid, een gevoel van het alledaagse verheven tot kunst. Het spreekt van een moment in pauze, een ademtocht te midden van de schoonheid van het wereldse.