Wzrok natychmiast przyciąga żywa, niemal agresywnie kolorowa ekspozycja kwiatowa; tak jakby artysta chciał uchwycić samą esencję letniego rozkwitu. Kompozycja jest symfonią faktur i form, kwiaty wylewają się z koszy i wazonów, pozornie przepełnione życiem. Technika artysty, wykorzystująca grube, widoczne pociągnięcia pędzla, wnosi do sceny jakość dotykową, sprawiając wrażenie, że można wyciągnąć rękę i dotknąć płatków.

Interakcja światła i cienia jest niezwykła, pogłębiając głębię i nadając scenie poczucie bezpośredniości. Ciepłe tony aranżacji stołu pięknie kontrastują z chłodniejszym tłem, tworząc przyjemną równowagę wizualną. Jest tu cicha domowość, poczucie codzienności wyniesione do sztuki. Mówi o wstrzymanej chwili, oddechu pośród piękna prozaiczności.