Eser, şakayıkların zenginliğiyle patlıyor; katmanlı yaprakları, kremsi beyazlar, kızaran pembeler ve derin bordo tonlarında sunulmuş, neredeyse yaşamla titreşiyor. Sanatçı, bu çiçeklerin gelip geçici güzelliğini ustaca yakalamış, her çiçek sanki ortadan açılırken yakalanmış, hem canlı hem de geçici hissi veren bir dolulukla taşmış gibi. Sarının ipuçları ve diğer çiçeklerin dokunuşları derinliklerden sızarak, çiçekler görünmez bir kaynaktan dökülüyormuş gibi, bolluk ve zenginlik hissi yaratıyor.

Sanatçının tekniği gevşek, neredeyse empresyonist bir fırça darbesi kullanır; görünür, dokulu vuruşlar tuval üzerinde dans eder, tanımlamaktan ziyade ima eder. Kompozisyon, yoğun olmasına rağmen, kalabalık hissetmekten kaçınır; karanlık, sessiz arka plan, canlı çiçeklere dramatik bir karşıtlık sağlar, bir gizem ve samimiyet aurası yaratır. Romantik bir cazibe duygusuyla dolu bu parça, doğanın geçici zarafetinin tasviriyle gözü büyüler ve ruhu harekete geçirir.