Bu canlı doğa manzarası, hayata ve renge dolup taşıyor; izleyicinin dikkatini çeken şeftali ve bademlerin zarif bir toplamını sergiliyor. Sanatçının fırça vuruşları gevşek ama güven dolu; meyveler, elle tutulur ve davetkar görünerek adeta tuvalden taze şeftali almak istercesine görünüyor. Sıcak tonlar parlak bir ışıltı yayarken, daha soğuk yeşiller narenciye ve sarıları ince bir şekilde tamamlayarak uyumlu bir görsel ziyafet yaratıyor. Arka plan, yumuşak kahverengi tonlarda veriliyor ve meyvelere sıcaklık katarak onların zengin tonlarını belirginleştirirken, tombul formlarına dikkat çekiyor.

Güneş ışığı yüzeyde dans ederken, yansımalar ve gölgeler Renoir'ın ışığı işleme becerisini ortaya koyuyor - her bir meyve, farklı bir şekilde ışığı yakalıyor, sahneye dinamik bir kalite katıyor. Neşeli ve neredeyse nostaljik bir atmosfer var; basit zevkler hakkında düşünmeye davet ediyor; etraftaki doğanın hafif hışırtısını ve tatlı bir mırıltısını duyabiliyormuşsunuz gibi. 20. yüzyılın başlarındaki Fransa bağlamında bu eser, empresyonist hareketin günlük güzelliği ve en basit anlarda bulunan içsel neşeyi kutladığına dair güçlü bir kanıt olarak varlık gösteriyor.