Sahne, sıradan nesnelerin dikkat çekici bir düzeni ile açılarak, yaşamın basitliğine yakın bir bakış sunuyor. Ön planda canlı bir lahana gururla duruyor, çıtır yeşil yaprakları birbirinin etrafında sarmalı bir davetkâr doku oluşturuyor. Etrafında, her birinin kendine özgü kusurları olan birkaç şekilsiz patates var ve bu, ev konforunun bir duygusunu yaratıyor. Arkada, kaba ahşap bir yüzey, parçaya derinlik katarak, ahşap dokusunu sergiliyor. Solmuş bir lahana ve kısmen gizli birkaç ince sebze yaprağı, günlük yaşamın akışında günlük arkadaşlığını imliyor. Bu doğa manzarasında koyu-aydınlık kullanımı, ışık ve gölgeyi ustaca karşıt hale getiriyor; yumuşak gölgeler, nesnelerin etrafını sararak, rahat bir huzur atmosferi oluşturuyor.

Renk paleti sıcaklık yayıyor; topraksı kahverengiler, canlı yeşiller ve yumuşak sarılar uyumlu bir şekilde bir araya geliyor ve evin konforunu ve doğal dünyanın güzelliğini çağrıştırıyor. İnce fırça darbeleri, sanatçının konuya olan sevgi dolu bağlantısını açığa çıkarıyor; her bir dağılma derin bir duyguyu iletiyor, adeta bu sıradan nesnelere hayat veriyormuş gibi. Tarihsel bağlam, bu esere katmanlar ekliyor ve Van Gogh'un köylü yaşamına sürekli bir saygı duruşunu göstermektedir. Bu, basitliğin ve emeğin güzelliğini onurlandıran tekrar eden bir tema. Bu sanat eseri, basit zevklerin önemini nazik bir hatırlatıcı olarak ortaya çıkarıyor ve zengin dokuların ve yumuşak renklerin bir kucaklaması içinde, izleyiciyle derinlemesine yankılanarak, kalıcı bir huzur ve sıcaklık hissi bırakıyor.