Bu eser, Lüksemburg Bahçeleri'nde huzurlu bir öğleden sonrayı yakalamaktadır; yoğun yeşillik güneş ışığında keyif süren figürleri sarmalamaktadır. Vincent van Gogh, ağaçlar ve yolların dokulu yüzeylerinde ışık ve gölge arasında canlı bir etkileşim yaratan duygusal fırça darbeleri kullanmaktadır. Yaprakların parlak yeşilleri, yolların toprak tonlarıyla mükemmel bir şekilde zıtlık oluştururken, şemsiyelerden gelen kırmızı vurgular manzaraya ani renk patlamaları ekleyerek enerjik ama huzurlu bir atmosfer yaratmaktadır. Kompozisyon, izleyicinin gözünü ufka yönlendirerek derinlik hissi oluşturmakta ve düşünmeye davet etmektedir.

Her figür, parktaki canlı hayat işçiliğine katkıda bulunmaktadır; banklarda oturan yalnız kadınlardan, yavaşça yürüyen çiftlere kadar çeşitlilik göstermektedir. Duygusal etki dikkat çekicidir; burada bir boş zaman ve huzur hissi hissedilmektedir, insanı durup güzel bir açık hava gününün cazibesine dalmaya davet etmektedir. İzlenimcilik döneminin yükselişte olduğu bir zamanda boyanan bu eser, günlük yaşamın atmosferini ve ışık ile manzara arasındaki etkileşimi yakalama tutkusunu yansıtmakta olup, Van Gogh'un sanatsal keşfi ve büyümesi noktasında önemli bir evrimi simgelemektedir.