Bu tablo, sessiz bir düşünmeye davet eden doğanın huzurlu bir çağrışımını sunarak, ışıldayan bir manzara olarak açığa çıkıyor. Monet'in fırça darbeleri, tuvalin üzerinde küçük akışkan fırça darbeleriyle dans ederek, narin armonilerle yankılanacak şekilde renklerin yumuşak bir etkileşimini yaratıyor. Ağaçlar, suyun yüzeyinden yeşil zümrüt adacıklar gibi yükseliyor; canlı şekilde parlayan renkleri, görünüşte canlı olan yansımalarla harmanlanıyor. Arka plan yavaşça sisli bir gökyüzünde kayboluyor, bu sayede karada ve suyun arasında neredeyse bir hayal gibi hissedilen bir görüntü yaratıyor. Bu, doğanın ince dengesini yakalayan büyüleyici bir an; huzur ve içsel düşünce duygularını uyandırıyor.

Monet'in kullandığı palet etkileyici ama aynı zamanda zekice. Yumuşak yeşiller, mavi ve en hafif lavanta tonlarını bir araya getiriyor. Bu renkler sakin bir nehir manzarasının özünü iletmek için mükemmel bir şekilde birleşiyor. Her fırça darbesi, sanatçının belirgin bir imajdan ziyade geçici bir izlenim iletmeye çalışıyormuş gibi sezgisel olarak yerleştirilmiş gibi görünüyor. Bu eser, izlenimcilik hareketinin bir sahnenin duyusal deneyimine odaklanmasını temsil ediyor ve Monet'in ışık ve atmosferin geçici niteliklerini tasvir etme arzusunu yankılıyor. Bu parça önünden geçerken, neredeyse esen rüzgarın fısıldamalarını duyarak suyun nazik dokunuşunu hissedebilmiş gibi, doğanın kalbine doğru taşınıyor oluyorsunuz.