จิตรกรรมนี้เปิดออกเป็นภาพจนกลายเป็นผลงานศิลปะที่สดใส โดยมอบการมองเห็นที่สงบเงียบของธรรมชาติที่เชิญชวนให้คิดอย่างเงียบๆ. การใช้แปรงของโมเนต์เต้นรำบนผืนผ้าใบด้วยแปรงแบบเหลว สร้างสรรค์การผสมผสานระหว่างสีที่นุ่มนวล อันเป็นที่มาของความกลมกลืนอันละเอียดอ่อน. ต้นไม้โผล่ขึ้นมาจากผิวหน้าของน้ำราวกับเกาะมรกตที่อุดมสมบูรณ์ โดยโทนสีเขียวของมันเข้ากันกับการสะท้อนที่สดใสซึ่งส่องประกายราวกับมีชีวิต. พื้นหลังค่อยๆ จางลงในท้องฟ้าที่มีหมอก ให้ความรู้สึกถึงฉากที่เป็นความฝันที่ซึ่งขอบเขตระหว่างพื้นดินและน้ำหายไป. นี่คือช่วงเวลาที่มีเสน่ห์ที่บันทึกความสมดุลที่ละเอียดอ่อนของธรรมชาติ กระตุ้นความรู้สึกสงบและการใคร่ครวญ.

จานสีที่โมเนต์ใช้สะดุดตาแต่ละเอียดอ่อน ประกอบด้วยเขียวอ่อน สีน้ำเงิน และเฉดสีลาเวนเดอร์ที่เบาที่สุด - สีที่รวมตัวกันได้ดีเพื่อถ่ายทอดแก่นสารของฉากริมแม่น้ำที่เงียบสงบ. การขีดเขียนแต่ละทีก็ดูมีการรับรู้ตามธรรมชาติ ราวกับว่า ศิลปินต้องการจะส่งผ่านการรับรู้ที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วแทนที่จะเป็นภาพที่ชัดเจน. ผลงานนี้เป็นข้อพิสูจน์ถึงการมุ่งเน้นของการเคลื่อนไหวแบบอิมเพรสชั่นนิสเกี่ยวกับการสัมผัสทางประสาทสัมผัสของฉาก ซึ่งสอดคล้องกับความปรารถนาของโมเนต์ในการแสดงคุณลักษณะที่ชั่วคราวของแสงและบรรยากาศ. ขณะเดินผ่านผลงานชิ้นนี้ คนเราเกือบจะได้ยินเสียงกระซิบของลมและรู้สึกถึงการสัมผัสเบาๆ ของน้ำ เช่นเดียวกับการถูกพาเข้าไปในใจกลางของธรรมชาติ.