Cazibeli bir huzur tasviriyle, tuval sanatçının nazik fırça darbeleriyle örülmüş bir sakin manzarayı gözler önüne seriyor. Göğe ulaşan eğlenceli gövde yapıları olan yüksek ağaçlar, su kenarında görsel bir ritim oluşturuyor. Dalgalanan nehir, çevresindeki canlı tonları yansıtır; yüzeyi, mavi ve yansıyan bakır tonlarıyla boyanmış olup, yukarıda geniş gökyüzünü yankılar, ışığın tembelce dans ettiği bir yer gibi. Jean-Pierre Hoschedé ve Michel Monet'in zarif figürleri, doğanın nazik kucaklayışında kaybolmuş gibi duruyor; manzarayla olan uyumları neredeyse doğaüstü bir birliğe sahip oluyor.

Pastel sarı, yeşil ve mavi tonlarından oluşan hafif renk paleti, mükemmel bir bahar gününde hissettirilen sıcaklığı uyandırıyor. Her bir fırça darbesi yaşam dolu; sadece fiziksel güzelliği değil, aynı zamanda anın duygusal özünü de yakalıyor. Bu huzurlu insan-doğa etkileşimini tasvir ederek, sanatçı izleyiciyi zamansal bir deneyime daldırıyor; adeta bu huzur dolu anın içine doğrudan girebilmek mümkün gibi. Bu eserin tarihi bağlamı, empresyonizm akımı döneminde yaratıldığı için, sanatçının ışığın ve atmosferin geçici etkilerini yakalamak istemesini vurguluyor ve bu eseri doğada geçirilen basit zamanlardaki neşenin dokunaklı bir kanıtı haline getiriyor.