Bu tablo, Pre-Alpler'in önünde yer alan sakin bir göl kenarı manzarasını, gerçekçilikle yumuşak bir atmosferik dokunuşu dengeleyen ince fırça darbeleriyle yakalıyor. Kompozisyon, izleyicinin gözünü huzurlu su kenarından başlayarak yalnız bir ahşap teknenin dinlendiği, yemyeşil bir kıyı boyunca otlayan sığırlarla dolu alanlara doğru akıcı bir şekilde yönlendiriyor. Uzaklardaki dağlar, bulutlarla kaplı gökyüzü altında yükseliyor ve soluk tonlar sahneye düşünceli bir sakinlik katıyor.

Sanatçının sınırlı renk paletini — yumuşak yeşiller, açık maviler ve toprak kahverengileri — kullanımı, geç bir öğleden sonranın dinginliğini çağrıştırıyor. Göl yüzeyinin yansıtıcı kalitesi derinlik ve hareket katarken, geniş gökyüzü tuvali neredeyse dokunulabilir bir sessizlikle dolduruyor. 1892'de yapılmış bu eser, sanatçıların bozulmamış manzaraların sakin güzelliğini yakalamaya çalıştığı bir dönemi yansıtıyor ve 19. yüzyıl peyzaj resim geleneğine önemli bir katkı sunuyor.