Bu huzurlu kompozisyonda, izleyici yumuşak mavi ve lavanta tonlarıyla dolu eterik bir atmosfere sarılmıştır. Monet'in fırça dokunuşu cesur ama hassas; su yüzeyinde zarifçe yüzen su lilyelerinin geçici güzelliğini yakalar. Suya batmış yapraklar—koyu yeşil, yuvarlak ve farklı boyutlarda—hafif, havadar yapraklarla muhteşem bir kontrast oluşturur ve sakin mavi arka planda renk fısıldar gibi yükselir. Tabloya bakarken, sanki bir rüyaya adım atıyormuşsunuz gibi hissediyorsunuz; gerçeklik ile yansıma arasındaki sınır bir bütün olarak kayboluyor.

Bu kompozisyon içsel bir düşünceye davet ediyor; suyun nasıl parladığı, yüzeyinde hapsolmuş ışığın oyununu andırıyor ve benzer bir özlem duygusunu uyandırıyor. Bu parça Monet'in son yıllarına ait ve rengin ve formun araştırması, geleneksel temsili aşarak bir soyutlama evrimine işaret ediyor. Her fırça darbesi, Monet'in doğa ile derin bağlantısıyla yankılanarak geçici güzellik anlarını yakalayabilme yeteneğini gösteriyor—sadece bir sahneyi yansıtmakla kalmayıp, havada kalıcı bir duygusal yankı bırakıyor sanki suyun hafif dalgalanmasıyla yaprakların hışırtısını duyuyormuş gibi.