Manzara, efsanevi bir fısıldayış gibi açılırken, ikonik kemerler bulanık Thames nehrinin sularında yavaşça kayar. Monet, yoğun bulutlar arasında süzülen güneşin ışığını yakalamaya çalıştığı, puslu bir anı yakalar. Renk paleti, sıcak tonlarla harmanlanmış yumuşak mavi ve yeşil tonlarıyla huzurlu bir his uyandırır. Atmosfer ağır ama akışkan bir his verirken, her fırça darbesinin buhara hayat veriyormuş gibi göründüğü, uzaktaki binaların ve bacaların silüetlerinin çevresine sarıldığını hissediyorsunuz—şehrin yoğun yaşamının endüstriyel bekçisi, şimdi doğanın zarif dokunuşuyla yumuşatılmış.

Küçük bir tekne yansıtıcı sularda navigasyon yaparken, onun varlığı huzurlu manzaraya bir hareket duygusu ekler. Köprü, bir rüyadaki geçici bir anı gibi arka planda sağlam bir şekilde dururken, aynı zamanda yavaşça tuvale eriyormuş gibi görünmektedir. 1900'de yakalanan bu an, doğal dünya ve sanayileşmenin bir araya geldiği zamanlardaki kentsel yaşamın geçişini anlatır. Resim sadece bir yerin tasviri değil; izleyicinin şehirdeki ritmi hissetmesini sağlayan duygusal bir manzaradır.