Sahne, narin, neredeyse ruhani bir kaliteyle açılıyor; sabah sisinin yumuşak kucağına sarılmış bir Paris bahçesi. Sanatçı, dinginlik ve ölçülü zarafet hissi yaratarak, sessiz maviler, yeşiller ve sarımsı kahverengi dokunuşlarından oluşan bir palet ustalıkla kullanıyor. Kompozisyon dengeli, resmi bahçenin geometrik şekilleri puslu, atmosferik arka planla tezat oluşturuyor.

Göz, şehrin muazzam ölçeğini ima eden, sis perdesi arkasından zar zor görülebilen uzak mimariye çekiliyor. Görünür fırça darbeleriyle teknik, empresyonist tarzın bir özelliği olan, anında yakalanan geçici bir anı gösteriyor. Işık, kenarları yumuşatan ve yumuşak, rüya gibi bir atmosfer sağlayan sisten süzülüyor. Resim, sakin, düşünceli bir ruh hali uyandırıyor; zamansız bir mekanda yalnız bir yürüyüş. Sanatçı bizi durmaya, serin havayı solumaya ve başlayan bir günün ince güzelliğini takdir etmeye davet ediyor.