Bu büyüleyici eser, Claude Monet tarafından 19. yüzyılın sonlarında yaratılan yumuşak bir kar örtüsüyle kaplanmış saman yığınlarının huzurlu güzelliğini yakalıyor. Eserin üzerine bakarken, yumuşak, yuvarlak saman yığınları ile altındaki pürüzsüz, yansıyan kar yüzeyi arasındaki tezat beni etkiliyor. Sanatçı, saman yığınlarının etrafında dönen, hassas ama ifade dolu fırça darbeleriyle, rüya gibi bir atmosfer yaratıyor. Yumuşak mavi ve beyaz tonları mükemmel bir uyum içinde dans ediyor ve izleyiciyi bu sakin ana girmeye davet eden huzurlu bir kış alacakaranlığını ima ediyor.

Monet'in renk kullanımı dikkat çekici; soğuk hava ve kışın sakin ışığını tasvir eden mutedil bir palet kullanıyor. İnce gradyanlar ve dokudaki varyasyonlar tuvale neredeyse dokunsal bir nitelik katıyor; karın yumuşak parıltısı, dokunulabilecek kadar yumuşak görünmekte. Her fırça darbesi hareket ve yaşam hissi taşıyor, çevredeki manzaranın yalnızca rüzgarın fısıldamasıyla kesintiye uğradığını ima ediyor. Bu eser yalnızca Monet'in ışık ve gölge ustalığını göstermekle kalmıyor, aynı zamanda doğayla derin bir bağını yansıtıyor ve izleyicilerle derin bir şekilde rezonans kurarak bir huzur hissi uyandırıyor.