Bu huzurlu nehir kenarı manzarası, doğanın nazik kucaklayışını neredeyse fısıldayan bir incelikle yakalıyor. Sanatçı, yumuşak ve dağılan fırça darbeleri ile sakinlik dolu bir atmosfer yaratıyor — ağaçların zarif detayları ve su üzerindeki ışık oyunları, izleyiciyi durup soluklanmaya ve ana tamamen var olmaya davet ediyor. Açık mavi gökyüzü, hafif bulutlarla süslenmiş ve sakin bir günü işaret ediyor, yapraklar ise erken sonbaharın yumuşak paletinden sıcaklık ve hafif bir melankoli katıyor. Kompozisyon, soldaki ağaç kümelerinden uzaklardaki ahşap çit ve su kenarına doğal bir akışla ilerliyor, izleyicinin gözünü manzaranın derinliklerine çekiyor.

Renkler kusursuz bir uyum içinde — soluk toprak tonları yeşil vurgu ve paslı kahverengi dokunuşlarla iç içe geçerek, zamanın durduğu bir anın huzurunu çağrıştırıyor. Su bir ayna gibi çevresini yumuşakça yansıtıyor ve resmin rüya gibi kalitesini artırıyor. Bu eser, 19. yüzyıl Fransız kırsal manzara geleneğini anımsatıyor ve günlük doğa güzelliğini kutlayarak sanatçının ortamıyla yakın bağını ortaya koyuyor.