Bu büyüleyici sonbahar manzarası, erken sabahın yumuşak ışığı altında kırsal alanın huzurlu güzelliğini yakalıyor. Kompozisyonun merkezinde büyük bir ceviz ağacı yer alıyor; dalları nazikçe çizilmiş ve pas rengi turuncular, altın sarıları ve kalıcı yeşilin sıcak tonlarıyla süslenmiş. Etrafında, daha küçük ağaçlar ve çalılar canlı bir hareketlilikle tuvali dolduruyor; yapraklar, hafif bir sonbahar esintisini ve hareketi çağrıştıran empresyonist dokunuşlarla resmedilmiş. Gökyüzü, yumuşak maviler ve hafif bulutlardan oluşan bir mozaik gibi, sahneye genişlik ve hafiflik katıyor.

Sanatçının tekniği, dokulu fırça darbeleri ve katmanlı renk uygulamasıyla yapraklara ve çimlere dokunsal bir zenginlik kazandırıyor. Palet uyumlu; soğuk yeşiller ve maviler, sonbahar yapraklarının sıcak tonlarıyla dengelenmiş. Bu, canlı ancak huzurlu bir atmosfer yaratıyor—yaprakların hışırtısını duyabilir ve sabahın serin havasını hissedebilirsiniz. 19. yüzyılın sonlarında yapılmış bu eser, empresyonistlerin doğal ışığa ve günlük kırsal yaşama olan hayranlığını yansıtıyor ve izleyiciyi pastoral bir düşünce ve mevsim geçişinin sakin anına davet ediyor.