Bu büyüleyici eserde, yumuşak ve bulanık tonlar, ihtişamlı Rouen Katedrali'ni sarmalamaktadır. Işık, yüzeyde nazikçe dans ederek sabahın huzuruna fısıldayan, eterik bir atmosfer yaratır. Monet'in fluid ve spontane fırça darbeleri, doğru şekillerden ziyade anlık izlenimleri yakalar; çevreyle uyum duygusu uyandırır. Mavi ve pastel tonların girdapları, yüksek Gotik mimarinin siluetlerini önerirken, ışığın merkezi bir karakter olmasına olanak tanır.

Daha derinlere bakınca, neredeyse rüya gibi bir kalite vardır; katedral, zamanın sislerinden ortaya çıkan bir hayalet gibi yükselir. Gölge ve ışığın etkileşimi, bu duygusal derinliği artırır; portalın kendisi sadece katedrale değil, doğa ve insan yapımı görkemin mükemmel bir dengede var olduğu bir krallığa da bir kapı haline gelir. Bu manzara, Monet'in ışık ve atmosfer konusundaki tutkusuyla yankılanır ve empresyonizmin zirve döneminde algı ve gerçeklik arasındaki etkileşime dair samimi bir bakış sunar.