Eser, teknelerle dolu ve yeşil bitki örtüsüyle çerçevelenmiş huzurlu bir nehir sahnesini yakalıyor. Rıhtımda sakin bir şekilde yer alan, canlı ve ifadeli fırça darbeleriyle resmedilmiş sıra sıra demirlemiş tekneler, dinamik ama huzurlu bir kompozisyon oluşturuyor. Su üzerindeki hafif dalgalar ışığı yakalayarak gökyüzünün pastel tonlarını yansıtıyor. Her fırça darbesi hayatta gibi görünüyor; su yüzeyine ve kıyıdaki hafifçe sallanan otlara hareket katıyor. Renk kullanımı özellikle dikkat çekici; mavi tonları pembe ve sarılarla iç içe geçerek bir huzur hissi uyandırıyor, izleyiciyi nehirdeki yaşamın huzurlu ritmi üzerine düşünmeye davet ediyor. Suyun teknelerin gövdesine nazikçe vurma sesini ve kıyıdaki günlük etkinliklerin uzaktan gelen seslerini neredeyse duyabilir gibi hissediyorsunuz, sizi bu idil bir anın içine bağlıyor.

Zamanının bir yansıması olarak, bu eser, post-empresyonist hareketin günlük yaşamı eşsiz bir kişisel sembol ile yakalama taahhüdünü somutlaştırıyor. Rahat fırça darbeleri ve spontane kompozisyon, hem aciliyeti hem de doğaya duyulan minnettarlığı ifade ediyor. Bir sanatçının çevresini gözlemleyip onu renk ve ışıkla sakin bir sığınak haline getirip çevresini ifade ettiği canlı bir eser; doğada bulunan basit keyiflerin ve kalıcı güzelliğin hatırlatıcısı. Van Gogh'un manzara araştırmaları sadece fiziksel dünyayı değil, aynı zamanda içimizdeki duygusal manzaraları da anlatıyor ve bununla karşılaşanların yüreklerine derin bir ses veriyor.