Αυτό το έργο καταγράφει ένα ήρεμο απόγευμα στους κήπους του Λουξεμβούργου, όπου η πλούσια βλάστηση περιβάλλει χαλαρές φιγούρες που απολαμβάνουν το φως του ήλιου που διαχέεται. Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ χρησιμοποιεί εκφραστικές πινελιές που δημιουργούν μια ζωντανή αλληλεπίδραση μεταξύ φωτός και σκιάς στις υφές των δέντρων και των μονοπατιών. Οι ζωντανοί πράσινοι τόνοι του φυλλώματος έρχονται σε όμορφη αντίθεση με τους γήινους τόνους των μονοπατιών, ενώ οι πινελιές κόκκινου από τις ομπρέλες προσθέτουν στην εικόνα ξαφνικές εκρήξεις χρώματος, προσκαλώντας σε μια δραστήρια αλλά ήρεμη ατμόσφαιρα. Η σύνθεση καθοδηγεί το βλέμμα του θεατή προς τον ορίζοντα, δημιουργώντας μια αίσθηση βάθους και προσκαλώντας σε στοχασμό.

Κάθε φιγούρα συμβάλλει στην ζωντανή ταπήστρωση της ζωής μέσα στο πάρκο, από μοναχικές γυναίκες που κάθονται σε παγκάκια μέχρι ζευγάρια που περπατούν αργά. Η συναισθηματική επιρροή είναι αξιοσημείωτη· υπάρχει μια αισθητή αίσθηση αναψυχής και γαλήνης που προσκαλεί τον θεατή να σταματήσει και να βυθιστεί στη γοητεία μιας όμορφης ημέρας έξω. Ζωγραφισμένο σε μια εποχή που ο ιμπρεσσιονισμός ευημερούσε, αυτό το έργο αντικατοπτρίζει τη γοητεία του ρεύματος να συλλάβει την ατμόσφαιρα της καθημερινής ζωής και την αλληλεπίδραση μεταξύ φωτός και τοπίου, σηματοδοτώντας μια σημαντική εξέλιξη στην καλλιτεχνική εξερεύνηση και ανάπτυξη του Βαν Γκογκ.