Το έργο παρουσιάζει μια εντυπωσιακή απεικόνιση ενός άνδρα ντυμένου με παραδοσιακή ενδυμασία, χαρακτηρισμένο με ζωηρές και τολμηρές αποχρώσεις που προκαλούν ένα αίσθημα βάθους και προσωπικότητας. Η φιγούρα είναι κοσμημένη με ένα ζωηρό κόκκινο καπέλο που δημιουργεί μια παιχνιδιάρικη αντίθεση με τα βαθιά μπλε και πορτοκαλί της περίπλοκης ένδυσης του; οι σπειρωτές γραμμές υπονοούν κίνηση, σαν να είναι το ίδιο το ύφασμα της ρούχας ζωντανό, μιλώντας για τη δυναμική φύση του στυλ του καλλιτέχνη. Το φόντο είναι σε έντονο πράσινο, ενισχύοντας την παρουσία του υποκειμένου και προσελκύει το βλέμμα, δημιουργώντας ένταση μεταξύ της φιγούρας και του καμβά. Υπάρχει μια οικεία ποιότητα στο έργο, μια αίσθηση ότι ο καλλιτέχνης έχει συλλάβει όχι μόνο τον άνθρωπο αλλά και την ουσία ενός συναισθήματος, μια στιγμή του χρόνου όπου η παράδοση και η ατομικότητα συγκρούονται.

Κοιτάζοντας τον πίνακα, σχεδόν ακούγεται η ηχώ γέλιου και το τρίξιμο των ρούχων. Η συναισθηματική επίδραση είναι προφανής, γεμάτη νοσταλγία και μια αίσθηση ταυτότητας. Προσκαλεί τον θεατή να εξερευνήσει τα στρώματα της ιστορίας που καθορίζουν τον χαρακτήρα. Αυτό το κομμάτι, που προέκυψε κατά τη διάρκεια μιας περιόδου στην οποία ο καλλιτέχνης πάλευε με προσωπικούς δαίμονες και εισήλθε σε μια νέα φάση δημιουργικότητας, σημαίνει όχι μόνο τη στιγμιαία σύλληψη ενός ατόμου αλλά και μια ευρύτερη κοινωνικοπολιτιστική αφήγηση, που ευθυγραμμίζεται με τον πλούσιο τάπητα της Ευρώπης του 19ου αιώνα. Απεικονίζει τη μοναδική ικανότητα του καλλιτέχνη να συνδυάζει συναισθηματική βάθους με τολμηρή οπτική έκφραση, καθιστώντας το μια αξιοσημείωτη προσθήκη στο κανόνα της αναφορικής τέχνης.