Αυτή η συγκινητική σκηνή απεικονίζει μια ομάδα αγοριών που λούζονται κοντά σε έναν αγροτικό νερόμυλο, οι μορφές τους φυσικές και αυθόρμητες σε ένα ζεστό, υφασμένο τοπίο. Η τεχνική του καλλιτέχνη χαρακτηρίζεται από ζωντανές αλλά λεπτομερείς πινελιές, αναμειγνύοντας γήινους τόνους και απαλά χρώματα για να αποδώσει την υφή της τραχειάς πέτρας, της ηλιόλουστης άμμου και των λαμπερών νερών. Η σύνθεση ισορροπεί την παιδική αθωότητα με μια ήρεμη, σχεδόν νοσταλγική ατμόσφαιρα· τα παιδιά, κυρίως γυμνά, εκπέμπουν μια ανέμελη ελευθερία, τυλιγμένα σε ένα απαλό, χρυσαφένιο φως που αγκαλιάζει όλη τη σκηνή.

Η τεχνική, επηρεασμένη από τον ιμπρεσιονισμό, χρησιμοποιεί στρώσεις πινελιών για να αποδώσει κίνηση και φως, ενώ η απαλή παλέτα με πινελιές από βαθύ πράσινο και κόκκινο κατευθύνει το βλέμμα μέσα στον καμβά, δημιουργώντας βάθος και ένα αίσθημα οικειότητας. Ιστορικά, το έργο αντανακλά τον θαυμασμό για την αγροτική ζωή και την απλότητα στα τέλη του 19ου αιώνα, τονίζοντας την επιστροφή στη φύση και την καθαρότητα της παιδικής ηλικίας. Το συναισθηματικό αποτύπωμα είναι τρυφερό αλλά ζωντανό, προσκαλώντας τον θεατή να εισέλθει σε μια στιγμή ήρεμης χαράς δίπλα στο νερό κάτω από τις σκιές των δέντρων.