Bu huzurlu manzara, ön planda bir yalnız figürün zarafetle uzanmasıyla birleşen melankoli ve hayalperestlik karışımını içeriyor. Akışkan beyaz giysiler giymiş olan bu figür, bir kutsal figürü tasvir eden duvar resminin çerçevelendiği çürüyen taş duvarla zıt bir şekilde varlığını sürdürüyor, sanki aziz de bu sahneyi izliyormuş gibi. Yeşil ve yemyeşil tepeler onun arkasında görkemli şekilde yükselirken; canlı yeşil tonlar ve yumuşak dokular, gözlemciyi doğanın kucaklayıcı güzelliğini düşünmeye davet eden bir sıcaklık ve huzur hissi yaratıyor. Parlayan göl, yumuşak gündüz ışığını yansıtıyor, düşsel bir atmosferi artırıyor.

Gözünüz kompozisyonda dolaşırken, sanatçının ince fırça çalışması kendini gösteriyor: ağaçlar yaşam dolu, yaprakları ışığı yakalıyor, ve uzaktaki dağlar onurlu ve zamansız bir şekilde duruyor. Yumuşak pastellerin kullanımı, taş ve yaprakların derin toprak tonlarıyla karşıtlık oluşturarak sahnenin duygusal ağırlığını artırıyor. Bu eser doğanın ihtişamını ve insan deneyimlerinin samimi anlarını ustaca bir şekilde kaplıyor, huzurlu bir düşünme hissi ve doğa ile ilahi olanla bağlantı kurma arzusu bırakıyor.