Bu etkileyici sonbahar manzarasında izleyici, renk ve ışığın canlı etkileşimiyle büyüleniyor; altın turuncu ve alev alan kırmızı yapraklar, yumuşak mavi bir gökyüzünün arka planında uyum içinde dans ediyor. Manzara, güneş tarafından aydınlatılan ağaçlarla zenginleşiyor, bu da mevsimin rahatlatıcı kucaklaşmasını çağrıştıran sıcak bir atmosfer yaratıyor. Nazik bir dere, kompozisyonun içinden süzülerek yukarıdaki renkleri yansıtıyor ve zengin yeşil çalılıklar ile uyum sağlıyor — doğanın güzelliğini solumak için durmak ve nefes almak adına huzurlu bir davet.

İki figür — görünüşte kendi dünyasında kaybolmuşlar — su kenarında yavaşça yürüyerek eserin anlatısını güçlendiriyor. Manzara, insanın ve doğanın huzur içinde bir arada var olabileceği huzurlu bir kırsal varoluşu öneriyor. Dinamik fırça darbeleri bulutlara hareket hissi verirken, dokulu boya uygulaması yaprakların dokusal özelliklerini canlandırıyor, bir nostalji duygusu yaratıyor. Bu eser yalnızca Rousseau'nun yetenekli tekniğini ve doğal güzelliği anlama kabiliyetini sergilemekle kalmıyor, aynı zamanda zamanın geçici bir anını sonsuza dek kanvas üzerine ölümsüzleştiriyor.