Bu etkileyici sahne, tavuklar ve ördeklerin yemyeşil bir kırsal arka bahçede bir arada olduğu sakin bir manzaraya davet ediyor. Fırça darbeleri, izlenimci bir dokunuşun tipik özelliklerini taşıyor—gevşek, dokulu ve canlı—doğal ortamı hayata ve harekete geçiriyor. Kompozisyon, hayvanları merkezden biraz uzaklaştırarak, yumuşak bir esintiyle sallanan otlar ve çalılıklar arasında yerleştiriyor. Renk paleti ise toprak tonlarında ve muted, derin yeşillerle hakim, kuşların beyaz ve kırmızıları ile sıcak ocre tonundaki bir sepetin dokunuşlarıyla sıcaklık ve odak noktası katıyor.

Duygusal olarak huzurlu bir bir arada yaşama ve rustik cazibe hissi veriyor; 19. yüzyıl sonlarında kırsal yaşamın basit ritimlerini çağrıştırıyor. Sanatçının katmanlı boya uygulaması ve hızlı, görünür fırça darbeleri, izleyiciyi tavukların hafif gıcırtısını ve tüylerin hışırtısını neredeyse duyuyormuş gibi hissettiren etkileyici bir doku yaratıyor. Bu eser, sanayileşmenin hızla manzarayı değiştirdiği dönemde Fransız kırsal hayatının bir anını yakalayan tarihi bir öneme sahip.